Size Nefesimi Bırakıyorum | Necati Güngör

Cemal
Süreya, Haydarpaşa Lisesi’nde okurken, ailesi henüz Bilecik’teydi. Babası, iki
kız kardeşi, üvey anneleri…
Liseli Cemal yalnızca tatil zamanlarında
Bilecik’e dönüyor; ailesiyle özlem gideriyordu. Özellikle kız kardeşleri
Perihan ve Ayten, abilerinin yokluğunda onu çok özlüyor, tatile geldiğinde
ayrılmak istemiyorlardı.
Yine bir Şubat tatiliydi… Cemal İstanbul’dan gelmiş, kardeşleriyle bayram gibi iki
hafta geçirmişler; iki haftanın sonunda okuluna dönecekti… Yaz tatiline
kadar, abilerini göremeyecekti kızlar… Ondan ayrılmak istemiyor,
çaresizlikten ağlıyorlardı!
Cemal’de arkasında gözü yaşlı bırakacağı
kardeşlerini avutmak istiyordu.
Kış mevsiminin ortasındaydı dünya. Bilecik çok
soğuktu. Evlerde sobalar yanıyordu; yine de pencere camlarına kadar her yan buz
tutuyordu.
Kardeşlerini avutmaya çalışan Cemal yerinden kalkıp
pencereye gitti; eliyle camı sildi. Açılan cama hohladı. Buğulanan cama,
“Sizi Seviyorum!” diye yazdı.
Sonra kardeşlerine dönüp, “Size nefesimi
bırakıyorum,” dedi. “Baktıkça beni hatırlarsınız.”
O gittikten sonra iki kız kardeş pencerenin camına
bakarak ağlıyorlardı!
Cemal Süreya’nın nefesi vardı camda.
O kızlardan Perihan Bakır, bugün ağabeyi Cemal
Süreya ile ilgili anılarını yazdı. Kitabın adı, “Size Nefesimi
Bırakıyorum”.
İnsan Cemal Süreya’nın yaşamından unutulmaz anılar
anlatıyor. Bir hüzünler, acılar, dramlar toplamı olan Cemal Süreya gerçeğini,
birinci elden öğreniyoruz.
Necati Güngör