Acıyor | Turgut Uyar

Mutsuzlukdan söz
etmek istiyorum
Dikey ve
yatay mutsuzluktan
Mükemmel
mutsuzluğundan insansoyunun
Sevgim acıyor
Biz giz dolu bir
şey yaşadık
Onlar da
orada yaşadılar
Bir dağın
çarpıklığını
bir sevinç
sanarak
En başta
mutsuzluk elbet
Kasaba
meyhanesi gibi
Kahkahası gün
ışığına vurup da
öteden beri
yansımayan
Yani birinin
solgun bir gülden kaptığı frengi
Öbürünün bir
kadından aldığı verem
Bütün
işhanlarının tarihçesi
sevgim acıyor
Yazık sevgime
diyor birisi
Güzel gözlü
bir çocuğun bile
O kadar
korunmuş bir yazı yoktu
Ne denmelidir
bilemiyorum
sevgim acıyor
Gemiler gene
gelip gidiyor
Dağlar
kararıp aydınlanacaklar
Ve o kadar
Tavrım birçok
şeyi bulup coşmaktır
Sonbahar
geldi hüzün
İlkbahar
geldi kara hüzün
Ey en akıllı
kişisi dünyanın
Bazen yaz
ortasında gündüzün
sevgim acıyor
Kimi sevsem
Kim beni
sevse
Eylül toparlandı
gitti işte
Ekim filan da
gider bu gidişle
Tarihe
gömülen koca koca atlar
Tarihe
gömülür o kadar