Anneannem / Nilüfer Bekci

Sabahları erkenden herkes uyurken senle ben
Yaz sabahları fırına giderdik eskiden
Pişi yapardın mis gibi kokan
Budur senden ilk aklımda olan
Özledim anneannem çok özledim seni ben
Kumrulari beslerdin balkonunda
Çok merhametliydin aslında
Sabahları camımda ötüşleri hala kulağımda
O seslerle uyanırdım yaz sabahları ben
Özledim anneannem çok özledim seni ben
Çiçeklerin vardı terasında
Yasemin, fulya sardunya
Sebzeler de yeiştirirdin aralarında
Ne kadar da bağlıydın yaşamaya
Özledim anneannem çok özledim seni ben
Sırdaşımdın, dert ortağım,dostum,arkadaşımdın
Ben derdimi sevincimi sana anlatırdım
Seninle ne güzel yıllar yaşadım
Sensiz eksik benim bir yanım
Özledim anneannem çok özledim seni ben
Çocukla çocuk olurdun yaşlıyla yaşlı
Fayton atlarına bakardın gözlerin yaşlı
Kalbi ne kadar büyük bir insandın
Son yıllarını bilemeden yaşadın
Özledim anneannem çok özledim seni ben
Ne çok severdin okumayı, film izlemeyi,gezmeyi
Bırakmazdın dikişi örgüyü,danteli
Bıkmazdın televizyondan,dizilerden
Ne olur gelsen izlesen yeniden
Dönüp gelen yok ki gittiğin yerden
Özledim anneannem çok özledim seni ben
Ne olur telefonun ucunda olsan
Atlasam gelsem yanına bana sarılsan
Geri getirmiyor,faydası yok ağlamanın
Çürüdü,kara toprağa karıştı her yanın
Özledim anneannem çok özledim seni ben
Altı torun yetiştirdin üç çocuk
Yüzünden yerler akardı boncuk boncuk
Aldırmaz yorgunluğa koşardın her işe
Allah razı olsun verdiğin emeklere
Özledim anneannem çok özledim seni ben
—–