Ateş | Cevdet Vural

Oğluydu toprakların ormanlar

Çocuklarıydı kurtlar kuşlar börtü böcekler
Doğururdu mevsim mevsim
Sancısız…
Bire on, bire yüz..
Nice güller sağıldı bağrından
Davetkârdı hep.
İnsanlara, kuşlara, börtü böceklere…
Aşkıydı dağlar yaylalar çoban Âli’nin
Türküler söylerdi yanık..
Sabahyıldızından akşam güneşine
Dinlerdi mavinin çocukları bulutları,
Dinlerdi güller çiçekler kızıl ceylanlar,
Eşlik ederdi keklikler bülbüller,
Bir ateş düşürürdü yüreğine
Beterdi Nero’nun ateşinden
Ateşle belendi topraklar
Acımadı fidanlara güllere bülbüllere
Alev alev…
Ortak oldu zulümlüne rüzgârlar
Ateşe boğuldu dağ, dere tepe!
Saldırdı düşman gibi.
Mayıs türkülerine, çocuk gülüşlerine..
Uzaktı yürekleri ısıtan cemrelerden.
Beterdi cehennem ateşlerinden
Öbek öbek..
Yaktı Firdevs bahçelerini
Kara duman yürüttü mavilere
Kurum soludu kuşlar kelebekler
Kör etti gece yıldızları
Gündüz mavileri
Düşman gibiydi
Boz dağların yeşil örtüsüne
Kuş yuvalarına
Ve mavi boyalı evlerimize…
Cevdet Vural
7. 8. 2021