Bir ah’ım kalsın bu topraklarda | İsmail Çifçi

Atın, atın beni ataşlara
Heba olan hayatlara katın katın
Beni
Yansın öylesine yansın zaten yanmaya alışkın bedenim ile ruhum.
Varsın bir kez daha yansın kor ateşlerde.
Kör olası gönlüm
Küllerimle savrulsun rüzgarlara
İş, her bir parçası ayrı ayrı ellere
Bir ah-ım kalsın bu topraklara
Niye zahmet olsun ki kalanlara
Gereği yok, yok övgü dolu sözlere
Bir damla gözyaşı düşmesin gözlere
İsterlerse çokça söz etsinler ardımdan.
Atın, atın beni ataşlara
Bin kez yanmış bedenim varsın bir kez daha yansın.
Kahrım, öfkem kime niye?
Bir mutsuz sokak insanı misali
Kimsesiz
Ben, ben giderken bile sensiz
Bir ah’ım kalsın bu topraklarda
Bir de yanık bir türkü misali yankılansın
Bunca yaşanmışlıklarım…
Ah ömrüm ah
Kara baht desem yalan,
Ruhumu param parça ederlerken talan,
Bir ben bilirim o “Cehennem” dediklerini
İnsanlık dostluk diye saydıklarını
Sonra yalancı gülüşleri
Hakiki ihanetleri bir ben bilirim
Ta uzaklar da bir yaban gülünün asil ve asi duruşunu
Ve o iflah olmaz gururunu
Çetin dağlara inat…
Etmez ruhum etmedi hiç bir zaman biat
Belki de bütün soruların cevabı bu işte!
İsmail Çifçi