Çeşme Altı | Asım Öztürk
Siz yazadurun acılarınızı
Ben kıvılcım sarısı
Alevden ve külden arta kalan
Bir gökyüzü seçtim kendime
Dilimde yaz yıldızı,
Kayıp düşüyor olanca hızıyla evrenime,
Acının kabuğunu kaldırırken
Her ölüm çığlığı
Yeniden kanatıyor renklerimi,
Eskimiş kilimlerde çiçek kokuları
Bulutları yarıp gelen güneş
Yalnız kaldım
Kırılmış nereye baksam penceremin camları
Bu uzun sessizlikte
Kanatsız evrenimde;
Siz konuşadurun
Ben kırık bir çiçeğim
Sararmış bir güz kokusu ayvalarımda
Rüzgarım kanatsız
Çatımın ucundaki serçelerle
Dilsizliğimi yumdum o uzun gecelerde;
Acımın yırtığını perçinle yamadım
Yarım kaldım,
Eksiğim yaşadığım evrenimde;
Siz kanatadurun
Ben bir kıymığın battığı tenim
Suskunluğumda kök salıyor kara gece
Kör kırlangıcım
Ağzıyla getirdiği çamurdan yaparken yuvasını
Evsizim, yurtsuzum
Kanadımın karasına düşen ak leke sözcüklerim
Yokluğum konuşulmaz buralarda
Acıdan bir sesim evrenimde.
ASIM ÖZTÜRK
3.1.2017 – 8777