Çocuk Gülüşü | Erkan Kenan Durmaz

“Bir garip boşlukta çiviliyim günlerdir gözbebeklerimden. Sahi nedir yaşamın anlamı? Geriye dönüyorum sık sık yanıt aramak adına, yüreğimin silik izler bırakıp, ağır yükler aldığı zamanın derin denizlerine. Bakıyorum umut karamsarlığın, sevinç acının azıcık soluk almasından başka ne ki?Yaşamsa gerçekle düşün umutsuz bir savaşı, her şeyi içine alan kocaman bir yanılsama... Değil mi yoksa? “
Şükrü Erbaş

Ölümlerin ardında bir gül
Koklasam da tenden değil öte
Senin gülüşünden de
Her çektiğim koku
Canımdan gidiyor
İçime hiç sinmiyor bu zül
Hatıraların ardında bir sır
Saklasam da senden değil öte
Senin izlerinden de
Naçarım
Gidişim dönüşsüz
Japon sarmaşığıyım
Lakin duvarlara tutunuşum güçsüz
Aklımın ipleri kopmuş da ipler suçsuz
Yanı başımda bir ezginin
Ardı sıra dökülen şiir ölçüsüz
Renk yok rengimde senden öte
Betim benzim sen olduktan sonra
Aramam zaten başka renk
Tanımam başka yüz
Yansıyan yüzün
Beni bütünlerken
Bedenime küs olan
Ruhum barışırken
Hiç zor değil sana yazmak
En yaklaştığı yerde düşeyazmak
En düşmeye başladığı yerde yazadurmak
Hayat
Hiç yaşanmadığı yerden başlamalı
Ve fakat sen öylece durmalısın
Hatıraların o çocuk gülüşüyle
Ki yeniden yapacak her yıkılanı
Başlatacak yeniden her sonlananı
Bir tek gülüşün
Aydınlatacak karanlığı
‘Dünyayı güzellik kurtaracak!’
Seni sevmek yetecek mi yeniden başlamalara
Patika dergisi, Ocak – Şubat – Mart 2017 (96. Sayı)