DERSİMİZ SEVGİ | Hatice Altunay

Ozan Ali Yüce’nin ölümsüz anısına saygıyla…

   Bir öğretmen olarak hem de bir yazın öğretmeni olarak Ali Yüce’nin şiirlerini yalnızca sevmedim; okulumda her yıl birkaç kez düzenlediğim şiir dinletilerimde ‘ Dersimiz Sevgi’yi okumadan, okutmadan geçemedim.

    Ozanın Köy Enstitülü oluşu, çeşitli köy okullarında görev yapması, idealist öğretmen ülkümü doldurmuş, ozana olan hayranlığımın yerleşkesinden ’Dersimiz Sevgi’den üzerime yıldız tozları serpmiştim.

    Ali YÜCE, Türk şiirinin ilginç sözcük dizini olan ozanlarındandır. Okuyucuyu boğan değil akışkan bir dizindir bu. Her ne kadar ilk şiirleri İkinci Yeni akımının etkisinde kaldığı izlenimi yaratsa da(Edip Cansever esintisi)İkinci Yeninin kapalı, ağırlaşan imge tonu, koyu karamsar bakışı yoktur onda. Onun şiirlerinde sevgi, barış, umut, mutluluk vurgusu vardır. Yaşamın, yapışkan, sırıtkan olumsuzluklarına karşı adı batasıca (akrep)iğnesi vardır; inceden batırıverir.

    Ali YÜCE, şiirde olması gerekeni başarmış bir ozanımızdır. Konuşma dilli, halka seslenişli, çağrışımlı sözcükleri o kadar yalındır ki şiir çoktan içimize işlemiş, yüreğimizde yerini bulmuştur. Onun şiirlerinde taşlama, didaktik öğeler ile örtüştürülerek verilmiş, bir öğretmen sezgisinin incecik buğusu üzerimize sindirilmek istenmiştir.

   Onun şiirlerinde toplumsal sorunlar akıcı bir dille, yer yer yergili bir aktarımla verilir. Onun toplumculuk algısı halkın anladığı duruluktadır Sanatını, zihinleri zorlayan ideolojik temele dayandırdığını bize hissettirmez. İçimizden biri gibi düşer şiirin peşine.

    İlkokul öğretmeni olarak çocukları şiirleri ile baş tacı etmesi çok önemlidir. Genelde yetişkinleri doldurmaktan, yetişkinleri doyurmaktan çocuklar ve çocukların duru dünyası unutulur. Ali Yüce, Türk şiirinde en önemli vurguyu çocuklara( şiir sarmaşıklarıyla )bir yığın yapıtlar armağan ederek yapmıştır.

   Ali Yüce’nin anısına şiirlerinden bir demet derledim okuyucularım için. Buyrun şiir demetiniz! Ali Yüce’nin seçkilerinden… Ruhuna değsin… Siz sevgili okuyucularım elden ele verin!(karanfil elden ele) Sevgi çoğalsın, içimizdeki barış demlensin…

 Adım Duygu

Soyadım Sevgi benim

Annemin babamın gülü

Tomurcuğuyum

Ninemle dedemin.

ÖLÜSÜN SEN

Bu dünyada

Yaşamadın sayılır

Güzeli sevmediysen

Ölmene gerek yok

Zaten ölüsün sen

…

Annen seni

Doğurmadı sayılır

Yaratmadıysan eğer

Bir şey üretmediysen

Ölmene gerek yok

Zaten ölüsün sen

…

Ben çiçek olsaydım eğer

Hiç saksı giymezdim ayağıma

Ödünç kanat alırdım

Güvercin teyzemden

Barış uçardım üstünüze.

…

Kullana kullana

Kirlettik her şeyimizi

Aşındırıp eskittik işte

Kala kala bir bu kaldı

Sevgi kaldı elimizde

En sağlam dinimiz

Değil mi Yunus Emre

   Dersimiz Sevgi dedin Ali Yüce. Nedir başımızdaki bitimsiz öfke, kin, kin biçemli duvarlar? Sen ozandın duyardın yazardın ince ince.’Dersimiz Sevgi ’aldık gücümüzü senden. Senin bıraktığın yıldız tozları ile direniyoruz işte!

     Yeni kuşaklara seni, sanatını, şiirlerini taşıyoruz. Yalnızca bedenin yok aramızda. Sen ‘güzeli sevdin ya’ içimizde yaşıyorsun, yaşayacaksın. Senden dolduk. Senden doldurduk ışığımızı. Kör karanlığın ışıkçısı ruhun huzur ile dolsun. Emanet ettiğin şiir testini boş bırakmayız.

   Sevginin, barışın sonsuz kanatlarına binlerce selam olsun!

                                                                                              29 Nisan 2015

                                                            DERSİMİZ SEVGİ adlı yapıttan.

                                                                                    Hatice Altunay