Günün Kitabı / Maun Sandık / Leyla Köroğlu

ANNEM YILDIZ TAŞIR ÇANTASINDA YILDIZ TAŞIR
Dört, beş yaşlarındayım, annemle yürüyerek bir yere gidiyoruz.
Tam “Anne yoruldum “ diyeceğim, annem çantasından bisküvi çıkarıp, güzel gözleri gülerek uzatıyor.
Komşuya misafirliğe gitmişiz, annemin kulağına.
“Anne sıkıldım” diyorum, annem çantasından çukulata çıkarıp uzatıyor.
Biraz büyümüşüm, sokakta oynarken arkadaşımla küsmüşüz, suratım on karış bir köşede oturmuşum. annem kek yapmış bir dilim uzatıyor.
Uzun yolculuğa her çıkışımızda, “Anne acıktım” diyorum, yol boyunca çantadan köfte ekmek, elma , börek çıkıyor. (Hâlâ da öyledir, bana da geçmiş bu huyu, bir piknik tüpü eksiktir çantamda.)
Genç bir genç kızım, sevgilimle aram açık, salya sümük ağlıyorum, annem, “ Böreğin yanına çay yaptım” diyor.
Anne oluyorum, hayatın hengamesinde, zamanca kalbim acıyor, annem arıyor,
“Gel yavrum çay yaptım “ diyor.
Sormuyorum ‘yanında bir şey yok mu’ diye.
Biliyorum ki çayı sade ikram etmez annem.
Yaşım olmuş elli, çocukken düştüğümde dizlerimin acısı gibi içimin acıdığı oluyor bazı, canım da sıkılıyor arada, daralıyom da … Ama o üzülmesin diye ses etmiyorum, ağlamıyorum, mızmızlanmıyorum, sıkılma lüksüm, şikayet etme hakkım dilimden alınalı yıllar olmuş.
Annemle çay içiyoruz, yanında benim yaptığım kek, börek, hiçbir şey yoksa o an , acil durum paketi bisküvimiz var.
“Anne “ diyorum.
“Efendim yavrumm” diyor güzel gözleriyle sevgi dolu.
“Senin çantan da YILDIZLAR MI VAR,
YOKSA, GÖZLERİN MİYDİ YILDIZ OLAN ?”
Maun Sandık kitabından bir kesit.
Leyla KÖROĞLU