Günün Kitabı | Veba | Albert Camus

Kitap Tanıtım Bülteni

Ama ya o, Rieux, ne kazanmıştı? Sadece vebayı tanımış olmayı ve hatırlamayı, dostluğu tanımış olmayı ve hatırlamayı, şefkati tanımış olmayı ve bir gün gelip onu da hatırlamak zorunluluğunu kazanmıştı. İnsanın veba ve hayat oyunundan kazanabileceği tek şey, bir şeyler öğrenmek ve anıları olmaktı.

Camus adı çoğu okur için Yabancı romanıyla özdeşleşir. Ancak yazarın en önemli yapıtı aslında “Veba”dır. Keskin bir gözlem gücünün desteklediği arı bir bilinçle Veba, yalnızca çağımızın değil, tüm insanlık tarihinin ortak bir sorununa değinir: Felaketin yazgıya dönüşmesi. Camus’nün hiçbir yapıtında böyle acı bir yazgı, böylesine şiirsel bir dille ele alınmamıştır. “Veba”, insanın ve ışığın şiiridir. Bu şiirde renkler alabildiğine koyu, ancak yazarın sesi o denli umut doludur. Beklenmedik bir boyuta ulaşan veba salgını tüm Oranlıları ilkin umutsuzluğa boğar, ardından Doktor Rieux, Tarron ve Grand’ın gösterdikleri dayanışma örneği, başta yetkililer olmak üzere herkese bir güç ve umut kaynağı olur…

(syf 13)

Albert Camus Sözleri

İnsanlar yalnız felaketi yaşarken gerçeğe kendilerini kaptırırlar; yani susarlar.

Önceleri yüreğimizden kanla canla çıkmış olan sözcükler bir süre sonra anlamlarını yitiriyordu.”

“İnsan, alışkanlıklarını edindikten sonra günlerini kolay geçirir.”

Ve veba, şehir kapatıldı…

(syf 15)

“Soru: Zamanını yitirmemek için ne yapmalı?

Yanıt: Onu alabildiğine duyumsamak…”

(syf 35)

“Kentin sıvalı, uzun duvarları boyunca, tozlu vitrinli sokaklar arasında, kirli sarı renkteki tramvaylarda insan kendini biraz göğün kölesi gibi hissediyordu.”

(syf 40)

“Gerçekten de felaketler ortak bir şeydir, ancak başınıza geldiğinde inanmakta güçlük çekilir.”

(syf 45)

“Kendimi dile getirmeyi nasıl da öğrenmek isterdim!”

(syf 55)

“Dünyadaki kötülük neredeyse her zaman cehaletten kaynaklanır.”

(syf 135)

“Umutsuzluğa alışmanın umutsuzluktan beter olduğunu düşünüyordu.”

(syf 182)

“İçimdeki isyandan hiçbir şey hissetmediğim saatler var bu kentte.”

(syf 217)

“Gündüz ya da gece olsun, öyle bir zaman vardır ki, insan korkaklaşır.”

(syf 276)

“İnsanın umuttan yoksun, yalnızca bildiği ve anımsadığı şeyle yaşaması güç olmalıydı.”

(syf 287)

Albert Camus – Veba

Can Yayınları