Günün Şiiri /Annabel Lee / Edgar Allan Po

Çeviri: Melih Cevdet Anday

ANNABEL LEE

“Annabel Lee”, Edgar Allan Poe’nun ölümünden kısa bir süre önce 1849’da yayınlanan son şiiridir. Sevgi, kayıp ve hafızanın kalıcı gücü temalarını keşfediyor.Kesin bir kanıt olmamasına rağmen, şiirin 24 yaşında tüberkülozdan ölen Poe’nun genç eşi Virginia’dan ilham alındığına inanılıyor. Bu, hikayeye kişisel keder ve yas katmanı ekliyor.Şiir, anlatıcının Annabel Lee’ye olan aşkının derinliğini ve kalıcılığını keşfediyor. Aşklarının ölümü bile aştığını ve meleklerin kıskandığını iddia ediyor. Ayrıca sevdiklerini kaybetmenin acısı ve çaresizliği ile boğuşur, özellikle de genç ve masum.Şiir, müzik, film ve görsel sanat da dahil olmak üzere çeşitli formlara uyarlanmış ve popüler kültürdeki yerini sağlamlaştırmıştır.

Senelerce senelerce evveldi Bir deniz ülkesinde Yaşayan bir kız vardı bileceksiniz İsmi; Annabel Lee Hiç birşey düşünmezdi sevilmekten Sevmekten başka beni O çocuk ben çocuk, memleketimiz O deniz ülkesiydi Sevdalı değil karasevdalıydık Ben ve Annabel Lee Göklerde uçan melekler Kıskanırlardı bizi Bir gün işte bu yüzden göze geldi O deniz ülkesinde Üşüdü bir rüzgarından bulutun Güzelim Annabel Lee Götürdüler el üstünde Koyup gittiler beni Mezarı oradadır şimdi O deniz ülkesinde Biz daha bahtiyardık meleklerden Onlar kıskanırdı bizi Evet! Bu yüzden ‘Şahidimdir herkes ve deniz ülkesi’ Bir gece rüzgarından bulutun Üşüdü gitti Annabel Lee Sevdadan yana kim olursa olsun Yaşca başca ileri Geçemezlerdi bizi Ne yedi kat göklerdeki melekler Ne deniz dibi cinleri Hiç biri ayıramaz beni senden Güzelim Annabel Lee Ay gelir ışır, hayalin erişir Güzelim Annabel Lee Orda gecelerim uzanır beklerim Sevgilim sevgilim hayatım gelinim O azgın sahildeki Yattığın yerde seni… Edgar Allan Poe

Fotoğraf: VİRGİNİA CLEMM POE