Hasret / Yelda Karataş

“Unutmamak için göçüklerin yasını / Ateş üstüne ant içtim.”
Işığı yaratan inanç
Ve mısırın narin gövdesi
Sessizce büyür
Hasretim derin
Hasretim kaç yüzyıl kadar derin
Mavi göklerin üstüne dalgalanıyor yüreğim
Kızılırmak ‘buluşalım’ diyor
Unutulmuş ırmakların adını
Göğsüme yazdım
Zilan Deresi
Bartın Çayı
Zap Suyu
Kara geceden gayrisini umut diye tatmamış
Karaelmasın şavkını
Kentin umuda kapalı yüzüne
Kuyu dibinden bağırdım
Ekmek üstüne kızıl harflerle
Aç karına sabah ezanında
Çarpık kovalara ıslak kömür toplayan
Çıplak ve çelimsiz çocuk bacaklarını
Utançla söyledim kentlere
Unutmamak için göçüklerin yasını
Ateş üstüne ant içtim
Kerpiç yüreğinde doğan yeniyetmenin
Taze yarası dizelerim
Şafağın gözlerine dik durmak için
Ömrümün her deminde
İçimde akan ırmakları korudum
Ey umudun türküsü daha kesilmedi kanım
O utangaç çocukları ben doğurdum
Ben okşadım diri başakları
Reha, Eştar, Artemis
Ve
Kibele adım
Çamın yazgısı ve tanrılar tanrısı
Ölümsüz kirpiklerimden akar
Dolunay’ın altın sinisinde
Mavi yaldızlı hayatın sırrına erer gibi
Çözer saçlarımı dalgalar
Taşın dingin ayağında yükselen
Işıklı buğday başağı iki gözüm
Altın sunaklarda ve bakır taslarda
Özenle büyüttüm neslimi
Yıldızın her köşesindeki üçgen
Ve incirin kutsal sözü benim
Dirim kasıklarımda büyür çünkü
Ey topraktan gelen
Mavi göğün oğlu
Göğsüm helal ve haktır
Ben gönlümde aşk ile taş emzirmedim ki
II
Yakarış
Tükenmedim
Hüznün girdabıyla bildim sevincin şarkısını
Su terazileri ve yel değirmenleri
Bozmuyor hayatın usturlabını insan kadar
Koynumda babamdan kalma acılar
Gözleriyle konuşmayı unutmuş gençliğim
İğde kokusuna, dut karasına
Ve maden ocaklarının yasına
Susamadım
İnsanın ve aşkın özüne inandım
Yurdu yok Türkuaz yüreğimin
Ey halkım ben sana kan’dım!
Maveraünnehir’in umudu
Meriç’ten Tarsus’a akan
Amu Derya Siri Derya
Ak pamuk ovalarına diz çöken
Gök kuşaklı şahan
Saçların gibi solsa da bu toprak
At yelesi dağlarına aşk ile vuruldum
Göçerin çadırına dikilen son taşım ben
Yaylası ıslak eriğin ilk yeşili
Emeğimden öte bir dilim ekmek yok soframda
Boynum vurup göğsüne geldim
Bir kuru soğana katık ettim sözlerimi
Avuçlarımdan sıcaklığın gitmesin diye
Sen ki halksın
Geri çevirme bir şairin gönlünü!
Yelda Karataş
ZAİT
Fotograf: Uzunkum, Zonguldak, Yelda Karataş
Ve Babam…EKİ…