Hasret / Yelda Karataş

Hasretim derin
Hasretim kaç yüzyıl kadar derin
Mavi göklerin üstüne dalgalanıyor yüreğim

Kızılırmak ‘buluşalım’ diyor

Unutulmuş ırmakların adını
Göğsüme yazdım
Zilan Deresi
Bartın Çayı
Zap Suyu

Kara geceden gayrisini umut diye tatmamış
Karaelmasın şavkını
Kentin umuda kapalı yüzüne
Kuyu dibinden bağırdım

Ekmek üstüne kızıl harflerle

Aç karına sabah ezanında
Çarpık kovalara ıslak kömür toplayan
Çıplak ve çelimsiz çocuk bacaklarını
Utançla söyledim kentlere

Unutmamak için göçüklerin yasını
Ateş üstüne ant içtim

Kerpiç yüreğinde doğan yeniyetmenin
Taze yarası dizelerim
Şafağın gözlerine dik durmak için
Ömrümün her deminde
İçimde akan ırmakları korudum

Ey umudun türküsü daha kesilmedi kanım

O utangaç çocukları ben doğurdum
Ben okşadım diri başakları
Reha, Eştar, Artemis
Ve
Kibele adım
Çamın yazgısı ve tanrılar tanrısı
Ölümsüz kirpiklerimden akar
Dolunay’ın altın sinisinde
Mavi yaldızlı hayatın sırrına erer gibi
Çözer saçlarımı dalgalar

Taşın dingin ayağında yükselen
Işıklı buğday başağı iki gözüm
Altın sunaklarda ve bakır taslarda
Özenle büyüttüm neslimi

Yıldızın her köşesindeki üçgen
Ve incirin kutsal sözü benim

Dirim kasıklarımda büyür çünkü

Ey topraktan gelen
Mavi göğün oğlu
Göğsüm helal ve haktır

Ben gönlümde aşk ile taş emzirmedim ki

II
Yakarış

Tükenmedim
Hüznün girdabıyla bildim sevincin şarkısını
Su terazileri ve yel değirmenleri
Bozmuyor hayatın usturlabını insan kadar

Koynumda babamdan kalma acılar
Gözleriyle konuşmayı unutmuş gençliğim
İğde kokusuna, dut karasına
Ve maden ocaklarının yasına
Susamadım

İnsanın ve aşkın özüne inandım

Yurdu yok Türkuaz yüreğimin
Ey halkım ben sana kan’dım!
Maveraünnehir’in umudu
Meriç’ten Tarsus’a akan
Amu Derya Siri Derya
Ak pamuk ovalarına diz çöken
Gök kuşaklı şahan
Saçların gibi solsa da bu toprak
At yelesi dağlarına aşk ile vuruldum
Göçerin çadırına dikilen son taşım ben
Yaylası ıslak eriğin ilk yeşili
Emeğimden öte bir dilim ekmek yok soframda
Boynum vurup göğsüne geldim

Bir kuru soğana katık ettim sözlerimi
Avuçlarımdan sıcaklığın gitmesin diye

Sen ki halksın
Geri çevirme bir şairin gönlünü!

Yelda Karataş
ZAİT

Fotograf: Uzunkum, Zonguldak, Yelda Karataş
Ve Babam…EKİ…