Hayatı Dokuyoruz | Dilek Tokuri
Yaşadığını hissettiğin yerde bir gün ölememek gurbet..
Kayığın üstünde lacivert dalgaya yakın
Kokun bi dal leylak koynumda
Tam da güz başlangıcı oysa..
Sisli o yokuş şimdi cam önü
Elleri bulut beyazı
Mavisi kıyısına sıkışmış etegimi çekiştiriyor hayat
Penceresi sürgülü ..olsun içeri girmiyoruz
Kalın kara kabuk gövdeli yaşlı incir ağaçlarına açılıyor bahçeler
Dallarında gölge oyunu
Güneşin saatleri
Sis ıslatmış ısırgan otlarını seçilmiyor dalıyor
Bulamaç yapıyorum temiz toprak temiz su sürüyorum acıya
Çilli begonyalar komşu çocuklar
Ellerinde şeker margarin karışımı ekmek gülüyorlar
Yağlı ballı incirler doymak arzusu müthiş
Ah çocuklar seçmez ki açlığı
Annemin arta kalan orlon ipleri
Kim bilir hangi zamandan taze gelin telleri
Hayatı dokuyorum çocuk ellerimle
Her sözü özlemi dallara bağlıyorum renk renk
Dillerimiz özgür sınırsız bi dünya
Gurbeti yeniyorum ..
Oralara gidiyorum
Neredesin insan sıcağı..
Haydi gel.
…