Öylesine | Necdet Arslan

Konuşurken
İlk yaz yağmurlarıyla ıslanan
Çorak topraklar gibiydi yüzün
Kaskatı durdun öylece…
Gülmedin, gerilmedin, kızarmadın…
.
Yıllarca durdun öylesine…
.
Bakarken
Gök gürlemelerinden korkan
Ve sığınacak bir yer arayan çocukların
Biraz ürkek, biraz şaşkın, kararsız
Bakışlarıydı iki gözün…
Süzmedin, yummadın, kırpmadın…
.
Aylarca baktın öylesine…
.
Ayrılırken
Sararmış fotoğraflardaki duruşlar gibi
Mahcup
Ve namluda yatan son kurşun gibi
Güçsüzdü son sözün…
Bağırmadın, ağlamadın, konuşmadın…

.
Haftalarca sustun öylesine…

.
Sarılırken
Bir bedene, son kez
Sabaha yakın kor karanlıkta
Gökte asılı duran
Solgun bir ay gibiydi sağ elin…
Uzatmadın, sallamadın, dokunmadın…
.
Günlerce kaldın öylesine…