Özledim | Yılmaz Pirinççi

Demini almış bir çay gibi hep hüzünlü bakıyorsun
Bardağın öte tarafında kim bilir ne zamandan birikmiş keder dolu bir yalnızlık var.
Bu yüzden korkuyorsun biliyorum..
Yüreğine dokunsam
Bir kuşun kanadında havalanıp uçacaksın
Kaçıp gideceksin kendinden bile ötelere..
Oysa
Bir tek sen değilsin böyle hesapsız ve böyle acımasız yaralanan
renden vuracağını bilen bir dost gibi
hep en çok korktuğumuz yerden vuruyor hayat
Ve hep en çok sevdiklerimizle sınıyor bizi

Vakit gece yarısına dayandı yine
Ve ben yine seni özledim be Cane

Kar yağdı dün gece biliyor musun.
Her yer bembeyaz.
Her yerde bir soğuk hasret
Bir beyaz yalnızlık var.
Yüreğimin ateşi vurmuş alnıma
Bir yanım zemheri
Bir yanımda yangınlar

Söylesene Cane
Seni benden çok kim sevdi
Kim öptü seni böyle
Nefes nefes koklayarak
Geceleri ilmek ilmek birbirine dolayıp kim bekler seni
Kim çözebilir
her gün yeniden aşık olmanın sırrını
Bak yine çok konuştum sustur beni

Yılmaz Pirinççi