Söyleyemediklerin / Gülüm Çamlısoy

♦Gülümsemenin müridi idi aşk hatta bekası ömrün,

Gizinde titrek sesinden firar eden

Üç beş imge gibi

Tevekkül yüklendiğinin ertesi

Gelip de bulacaktır seni huzurun ta kendisi

Eşkâli yok ki dünün

Miadı dolan binlerce hüküm gibi

Varlığına delalet acı ve yaşı

Gizlediğin kadar sadıksın kendine.

Maviden bir ırmak adeta

Mevsimin sönmeyen ferine âşık kâhin

O meddücezir ki

Sancılı tayfası yüreğin

Bazen aşka şahit

Bazen acıya tutsak

İçine düşülesi kabir azabı varsın

Uzak olsun yüreğin kayrasından.

Hangi izafi durakta saklıdır huzur?

Hangi göğün kopçasına dolanan yüreğin inhisarı?

Reddi güç kabulü güç bir firar

Mevsimlerden en nazlısı

Elbet yüreğin de naçar kaldığı

Bitimsiz efkâr.

Göç mevsimi aşkın

Köhne evlerde saklı koridor

Hala palazlanan yalnızlığın volta attığı

Hecelerken aşkı

Haznesinde saklı kâh umut kâh efkâr

Beti benzi sararan göğün müridi iken

Aşkı layığıyla yaşatan rüzgârın

Asılı kaldığı o boşluk kadar

Ulaşılması çok çok zor.

Mutluluk bazen hicabın arka yakası

Göğe kanat açan bir pencere

Sevdalı mevsimin kor sessizliğine

Saklanan üç beş hece

Bazen gözden kaçan

Bazen yüreklerden taşan

Sözcükler bam teli kimi zaman

O mevsim ki aşkın meylettiği

Kalın bir duvar adeta

Sökün eden ne çok yaygara

Sancılı varlığa da şerh düştü mü

Gözün açık gördüğün bunca rüya…

İzini sürdüğün hangi sırdır, söyle?

Söylenmediğin ne ise içine akıttığın

Bazen sezilerin un ufak

Bazen yalnızlığa tutsak

Hükmeden kadere hürmet ettiğin sürece

Mecazi firarında yüreğin

İstifli duyguların belki de gizlediğin

Şahlanan hüzün

Pervasız mevsimin şah damarı

Pekişen özlem ki sadece Rabbin dindireceği

Hangi rüzgarda saklı ise söyleyemediklerin…