Ve Şiir | Gülüm Çamlısoy

Revnak bir gülüştü acının sessizliğinde bükülen kalemim

Dokunulmazlığında şiirin

Bükemediğim eli öptüğüm

Huzuruna çıktığım her hüzün

Yerin göğün metaneti giyindiğim

İflah olmaz iken dünde kalan neşem

Nurun ve ışığın sefasını süren kalem ve yüreğim

Sözcükler haşmetli lakin uzağında kaldığımda

Eremediğim hidayet ölüm olmazken kucağımda

Ve sırlar

Ve serler

Asılı kaldığım surlar

Ve ömür

Ve şiir

Bekası olmasa bile zamanın

Sonsuzluğun rayici

Eşlik eden tufanın

Ve vermediğim taviz

İçre dönük mutlak bir gölge

Boyumu aşan dalgaların gücünde

Gölgede kaldığım

Aşkın hikmeti

Özlemin derdest eden kimliği

Sevecen mevsimlerden değil

Acılı iklimlerden firar ettiğim kadar

Meyyal

Olduğum göğün kırık kaparosu

İflah olmaz yalnızlığın

Kırıntılarında dahi sevebildiğim

Ömürlük aşkların tutamağı

Varlıkla iştigal hiçliğin uzamı

Teşrif eden yeni gün ve de

Evelemeden gevelemeden gülebilen her hece

Askıntı hüzne

Yaratısı bir gülde saklı

Çiçek olmanın doğası ve duası

Sarkıtların nezdinde

Yayvan bir gülümseme sözcüklerin titrinde

Azığa aldığım kadar hayatı

Azdan çoğa büyüyen sevdayı

Bahşeden Rabbime duyduğum aşkı

İçime çektiğim kadar da hayatı

İlahi Ateşin tevafuk gücü ve sırrında saklı

Nice bilinmez

Yer ile gök nasıl ki birbirine kavuşmaz

Issız

Ve meşakkatli bir davanın da muhatabı

Ve işte yerleşik bir şiir

Davasını güttüğüm ömür

Devrik cümlelerle örülü her şiir

Devası sadece Rabbimde saklı

Ölümün öteki yüzü

İki cihanda da aziz olsun insan yeter ki

Gücü yettiğince

Metanetin ve inancın gücü

Yaşam denen diyezin nezdinde

Hükmü veren mademki yüce Tanrı…