Yerleşiklik, Göçerlik Eskizleri / Aziz Kemal Hızıroğlu

-I-

sen sevdiği şeyin içinde çalan
çaldığıyla süslenen beste
ben kum saatine vaha arayan
yırtık atkılı gezgin ülke

gir içime sevdiğim
gir de seyyar vaha kurgula
bu ülkeyi durdurmak yerine
içinde çala çala yaşa

-II-

senin yüzünden yerleşsem bu coğrafyaya
yeniden haritalar çizseler
yüreğimi nereye koyacaklar?

senin yüzünden salsam korkularımı
kuş ölümlerinde çiçekten mezar kazsalar
kanatlarımı kimlere takacaklar?

senin yüzünden ağaç kovuklarında
bir yaralı sincaba saklansam
bulsalar ne yapacaklar?

senin yüzünden güngörmemiş merhaba
güngörmüş zaferler kazansam
yenilgimi nasıl aklayacaklar?

senin yüzünden çekilip gitse akşam
güneş yüzlü aşk sabahları doğsa
küllerimi neyle toplayacaklar?

-IV-

uzak sevgili!
burgaçla biçimleniyor özlem
gözler durduğu yerde viran
bir gün bir resimde baksa bile

yakın sevgili!
alışkanlıkla besleniyor üç vakit 
uzaklığa yaklaşmadan önce
kör karası giyiniyor
sırı kuma gizlemeye

-V-

birden yerleşiyorum
birden hiç katlanamadığım şeye:
aşksız coğrafyalar ansiklopedisi
ve yerleşik bir tahammüle

birden gidiyorum
birden gelen yabancılardan:
başlayınca bitmeyen yollar
ve kan içinde bir kapıdan

-VIII-

seninle düş oyunu oynadıkça
öyle hafifliyorum ki
yerçekimi utanıyor kendinden

-IX-

zorunludur herkes
önünde sonunda bir düşe gitmeye
zorunluyuz hepimiz
önünde sonunda bir düş olmaya

-X-

“ düş, geceleri yaşamın kaynağına doğru kaçan ruhun
susuzluğunu giderdiği yerdir.” 
(Danilo Kis – Ud ve Yara İzleri)

orası ve onun bütün halleri
yolculuk yanılsamaları
serap aslını bekliyor

ruhum sanki unutulacak
susuzluğu söndürecek yere gitmese
gitmiyor aslında öyle istiyor

-XI-

her gece ona gittiğini sanırmış
elinde ölü çiçekler
yüzü tutuklu

sevdikçe eksilttiği insanlardan
eski evlere küskünlük uçururmuş
kanatları veresiye

fincanlarında günah falları
gülün yarasına türkü okurmuş
mektupları terk

her defasında aynı unutkanlık
yüreği var sanırmış
göğsü yalnızlık

Aziz Kemal Hızıroğlu

(*) Okyanus Eskiz’i Şeyler, Tümzamanlar Yay. Ocak 1998