Hidayettir Tek Arzum Tek Sığınağım / Gülüm Çamlısoy

‘’Pervaneler tutuşmuş yine yorgun ve öksüz

Dönüyor kubbesinde ruhumun bir nazenin

Toprağın uykusunda son rüyanım ben senin

Orda nasıl da tenha gözlerin, nasıl da güz

Kirpiklerinden eylül yağmurları iniyor…’’(Alıntı)

Düşlerime kefildir şiirlerim

Şiirsel bir öyküde saklı bitimsiz hüzün

Bazen kayrası dünün

Bazen serptiğim ruh gibi dünüme öykündüğüm

Sefasını sürmekse ömrün

Cefadır çekiştiren yakamdan

Sözcüklerse tek lüksüm…

Söylenceler bitimsiz kuşandığım

Top tüfeğin hatırına geldim

Günün öğretisi olsa olsa hüzün

Dik yakalı bir şiirdir içine gizlendiğim

Devasa hikmeti günün

Mavinin kaydını açtığı ilk sözcükle başlayan

Şiirin gölgesine dahi razıyım

Rızam olmadan kimse

Yalnızlığımın

Pimini çeken münafık bir gölgenin

Bitimsiz isyanı.

Elbet Hak yolundayım

Hak etmediğim ne ise dünyada büyüyen

Bir nefret kimi zaman

Kibrine yenik düştüğüm iblisin şerrine okuduğum lanet

Varlıkla yokluğu karıştırdığım tek gerçek

İnadına sevmekse

İman gücümde saklı nice hece

Aşkın hatırına kaldığım ayakta

İlahi Rüzgârın yaşımı kuruttuğu her vakit

Dilimlenen benliğim bazen direnen acımasız evrene

Semada saklı huşu

Semazen yüreğimin uğruna

Yaşadığım ve yaşattığım kadar umudu

Nutku tutulsa kalemin ne ki?

Kaybolmanın bir öncesi

Verdiğim kayıplar olmamalı ayıbım

Yitip giden ne çok insan

Gönülden sevdiğim değildir yalan

Hercai menekşenin tek çiçeği dahi yeter

İçimdeki yalnızlığı dindirmeye

Dinmeyense yürekteki şelale

Ç/ağlayan her sözcükte saklıyım ben

Gözümü sakındığım ne ki?

Gönül gözümde asla sönmeyen

Tek ışıktan çıkıp yola

Evreni aydınlatan sevginin uğruna

Bir milat belki de kıyama durduğum zamanın

Çok ötesinde yaşayan bir derviş gibi

Çoğaldığım her şiir vakti

İçime diktiğim bir fidanın her evresi

Elbet hidayettir tek arzum ve sığınağım

Sığamadığım kadar yere göğe

Sığındığım o yüce mertebe…